طلب مادری کردن و تقاضای مادر بودن از هر فرد ( و نهادی ) بجز مادر خطاست . حتی درخواست مادری از شخص مادر هم تا سن خاصی جایزهست.
حس مادری چه چیزی رو یادآوری میکنه؟
مادری دیدن یعنی بدون هیچ منتی مهر دیدن ، محبوب بودن و هوادار داشتن .
طلب مادری یعنی (راحت) زندگی کردن و مسولیت سپردن ، ایمن شدن و خلاصی از هرچیزی که خوشایند نیست .
مادری دیدن یعنی بوقت نیاز و درخواست و حتی شاید قبل از اینکه حس کنی نیاز داری یه نفر باشه که دوبل برات کار کنه ؛ هم بفهمه چیرو میخوای و هم بعد برات مهیا کنه تا رفع نیاز بشی.
اینکه خوب باشی تا باقی باهات خوب باشن یه جور خیال و رفتار بچگانه اس . میشه همون طلب مادری از باقی در حالیکه خودتو نسبت به اونا توی جایگاه کودک نشوندی .
( به "تا" ی عبارت بالا دقت کنید . من بهش میگم "تا" ی توقع . خوب باش ، خب تا اینجا اشکالی نداره اما اینکه خوب بودن برای مردم رو بخاطر خوبی دیدن از مردم میخوای یعنی از قبل باقی رو بدهکار میکنی و درست نیست. اونوقت با یه بی تفاوتی یا بدی ساده خیلی بهم می ریزی )
اینکه کارمند خوبی باشی و توقع داشته باشی شرکت ، کارفرما یا رییس مثل مادر همه اینارو ببینه ، بفهمه و بموقع پاداش بده ؛ درست نیست.
اینکه پسر/دختر خوبی باشی و به صرفِ بنده ی خوب بودن متوقع باشی و فکرکنی ( به دست خدا) یه شریک زندگی خوب قسمتت میشه هم یه جور طلب مادری از خداست و درست نیست.
چرا درست نیست ؟
چون زمانهایی هست که ما خوب یا حتی عالی هستیم ولی پاداش و هواداری نیست ، تشویق و رفع نیازی نیست.
یه نوزاد انسان کاملا به مادر وابسته است اما به مرور ابراز وجود میکنه. دوران کودکی شروع دوران استقلاله . در مرحله نوجوانی و جوانی هست که مادر باید جاشو به پدر بده و حالا قدرت و قاطعیت پدر رو جزئی از زندگی می بینه و باید یواش یواش بتونه روی پای خودش وایسه ، بنظرم‌میانسالی سن استقلاله . زمانی هست که جدا از پدر و مادر تصمیم میگیری ، استقلال روانی داری که خودت میتونی فکر کنی و تحلیل کنی ، تصمیم بگیری حتی حتی حتی اگه ندونی آخرش چی میشه وکدوم درسته؟! حتی اگه راه مبهم باشه باید خودت تصمیم بگیری و پای پیامدهاش وایسی . دیگه نمیتونی بگی مامان ، بابا ، فلانی اینو چیکار کنم؟!
یه نوزاد بدون مادری میمیره و رشد نمیکنه اما یک میانسال با مادری های بیجا ناتوان میشه و پیشرفت نمیکنه.
نمی دونم کی از لحاظ روحی روانی به میانسالی میرسم تا از خدا و دانشگاه و کارفرما و دوست و فامیل و همسر و جامعه، توقع مادری نداشته باشم .
تا اون موقع باید بتونم درخواستم رو بگم و اگه لازم شد بارها تکرارش کنم . فکر نکنم خودش میفهمه!! یا نگم : اون باید خودش می فهمید من چی میخوام !!
تا اون موقع باید برای رسیدن به خواسته های خودم بجنگم و آزمون خطا کنم ، اگه کسی بود همراهمیم کنه که ممنونشم و اگه نبود توقعی نداشته باشم .
درباره این سایت